Zdecydowanie dzień warsztatowy to miły dzień. W momencie, gdy zakończony ma być zakrapianą kolacją w hotelu, to wydaje się być na tyle miły, że wszystkie smutki znikają. To lecę imprezować.

Czy Ty to jeszcze nadal czytasz? Zaglądasz tu?

Jestem dzisiaj totalnie K.O. Te dwie litery kojarzą mi się w dwójnasób, a oba te sposoby wzajemnie się przenikają. To dziwna kompozycja niczym wybuchowa mieszanka wściekłości, żalu, rozczarowania, lecz z całą masą tęsknoty, nutą nadziei i szczyptą babskiej łatwowierności.

Nie mam dzisiaj sił, by analizować każdy z tych smaków z osobna. Nie mam nawet sił, by nakremować twarz. Sprawdzę jednak jeszcze tylko milionowy raz telefon.

Zabolało w jeden dzień dwa razy od dwóch różnych osób...

Mój wózek nie jest problemem, dopóki ktoś nie musi się wysilić. Nie musi, to fakt.

Płynąca rzeka co chwilę zmienia swój nurt. Podobnie jak ja. Chociaż po zastanowieniu jednak jest ciut inaczej. JA MAM JASNO OKREŚLONY KIERUNEK, W KTÓRYM CHCĘ PŁYNĄĆ. To nurt, który czasem płata mi figla, mnie cofa lub kreci w kółko. Czasem mnie wręcz podtapia, lecz są i takie momenty, gdy łagodnie mnie unosi pozwalając cieszyć się chwilą.

Wszystko się dynamicznie zmienia. Jeszcze tydzień temu byłam skłonna dokończyć zdanie "k" jak....stawiając słowo koniec lub kretynka. Dzisiaj w miejsce trzy-kropka wstawię wyraz "kwiaty". Jeszcze nie czas, bym zastąpiła go jednak innym słowem, mimo, iż już dawno krąży mi po głowie.

Zeżarło mi piękny post, który nawet z dumą sobie czytałam przed wstawieniem. Jednak klątwa dalej działa.

Albo pójdę na krem brulee, albo na wino, albo kogoś zabiję. Jeszcze nie wiem. Zdecyduję w samochodzie.

Wreszcie mam wolne, a może raczej niestety. Zdecydowanie jest lepiej, gdy mam zapiernicz, łatwiej jest. I nie mam tu na myśli wyłącznie pracoholizmu, w szponach którego bez wątpienia jestem. To coś jeszcze, coś, co ma dużo większą siłę i moc. By się temu nie poddać to uciekam w pracę. Tylko z trwogą myślę o momencie, gdy i ona się skończy.

Rok temu powiedziałam, że NIGDY więcej nie wpuszczę do swego życia faceta, który nie robi NIC na "P". No to mnie Bozia pokarała. Gdy ten robi wszystko, to też jest źle.

Dlaczego ten czas tak się dłuży, gdy się na coś czeka?